Kendi Poetik
At fustan kuqezi e njoh une,
Kur qendisje me dashuri Shkaben dykrereshe,
Me thoje, kjo do fle mbi gjoks bashke me ty,
Nusja jote Sokoleshe, me kuqezi do bej nuseri,
Dhe nje dit ike, me trathove, as vet ku vate nuk e di,
Humbe rrugeve te Stambollit ne Azi, po premtimi dhe besnikerija?
Ku vajten ato net qe te veshtroja si qendis at Shqiponje me krah te zi,
Ju hodhe nje Turku ne perqafim, sepse kish pas ca flori dhe pasuri,
E une, i shkreti prisja atje ne Skandinavi, diten qe do vinje,
E le punen, karieren, rehatin dhe dashurin qe kurr s'do shuhej,
Por, perseri per ty kam dashuri, ne vend te mallkimit per plaget,
Une jam Shqiptar me gjakun e Gjergj Kastriotit, e jo Selxhuk ne Anadoli,
Une ste mallkoj jo.
Une do te mbuloj me dashuri, sa te jesh gjalle ti, e imja dashuri.
Fergim Demiraj-Nobel
No comments:
Post a Comment