POEZI

ANKTHIMI...

Nënë,
Ti e zeza nënë që s'ti shikoj lotët e tua në sy,
Sa herë që më shikoje të vramë nga trathtarët,
Qaje me lot në sy prapa shtëpisë tonë,
Qaje atje, që mos ti shikoja lotët unë, por e ndjeja!
Syt e tua s'pushuan duke qarë, nga ç'më benin ata trathtarë,
I njihnje ti shum mirë, se Babanë ta kishin vrarë,
Nënë,
Pse më linde të isha Shqiptar?
Te më kishe lindur një Gurë, do kalonin Lumin njerzija,
Do më vinjin në mes të fshatit, për tu ulur mbase,
Ah, na shkatrroi kjo trathtija, thonje, e tani?!
Tani, më s'ka kush të më japi pak shpresë, ti shkove,
Më le mua pa ndihmë, pa shpresë, i vetmuar, veç me Zotin,
Shqiptari e harron motin, se kur ka pas zi, dhe trathton,
Gjak Marimangash ky, a ku me did se ç'far gjaku ishte në Gjen!
Nënë,
Po mbytem në Oqeanin e trathtis të këti Kombi, pse më linde Shqiptar?
Ky Komb ka dëshir vet të varet në litar, i mallkuar qoftë,
Skan mbetur më dietarë, i kan mbuluar me tymin e trathtisë,
E s'duket kundi drita e lirisë,
Nënë...


Autor: Fërgim Demiraj-Nobel
Manastir 22 Prill 2019