Гагаузистан ли сме?!
Не знам веке каде живеам и незнам како се чуствувам кога гледам дека од сите страни сум сардисан од Кобрити бесдушни нечуствителни полтрони, камаузи и неспособни од се луге, а градот со сила се нарекува град на културата и на идеите. Кога тоа??!
Јарболот на знаменитоста на болката сто им ја задаваат идеите на лугето кои ги поседуваат, им прават деметализирани прецки итака во неразвојот што го имаат на луге кои директоруваат по порачка, ама од културен менаџмент немат не „ К „. Чудно!,...што доба дочекавме да неможат да се соочат со вистината која тие сами ја направија да е таква, да умира Старата Гратска Чаршија, а да се плашат, да не речам се страмат од тоа.
Ама тој јарбол на болката ке ги дупи и бруе уште подлабоко зашто уште не е се завршено.
Не е завршено им ветувам и нив и на нивните Вождови. Ке стремат тие да се кријат зад болката на оставштината што ке ја саковаат, ама има сега клешти што ке отковаат се.
Борче, и сите тие окјолу него и над него, ке се струполат од таа болка кога ке дојде времето да ги спомне историјата која ке ги фрли во заборавот на гнидилото, а пак послушниците на нивните наредби ке се страмат од самите себе и ке нема кај да се кријат еден ден. Се се движи, се се менува рекол некој. Затоа не се секирам јас , иако така можеби мисли Борче и тие околу и над него. Се во свое време Плазмоидбени суштества едноклеточни, зашто крајот ви е тежок.
Со стил, Фергим Демири- Нобел
No comments:
Post a Comment